یک ویدیویی رو دیدم که یک در اون عرض می کرد که توحید در دین توهمی بیش نیست و فقط ارادت به علی (ع) است که دین است . واقعا از شنیدن چنین چیزی ناراحت شدم . تا آنجایی که سال های سال است می دانیم که اصول دین توحید ، معاد و نبوت است که در شیعه ۱۲ امامی که ما باشیم عدل و امامت هم جزوی از اصول دین محسوب می شود . بله که امامت هم جزوی از اصول دین است و ارادت به شخص حضرت امام علی (ع) هم جزوی از اعتقادات دینی است ، اما آیا همین امروز اگر حضرت علی در جامعه ما بود همین شرمنده اش نمی شد از زدن این حرف؟
حضرت علی (ع) برای توحید سرش به دو نیم تقسیم شد . پسرش حضرت امام حسن برای همین توحید و معاد و نبوت ، جگر مبارکش در تشت بیرون آمد و سر سالار شهیدان هم برای همین توهید و معاد و نبوت و در نهایت دین بریده شد . آیا این شرمنده امامان و معصومین نمی شود؟
نه فقط در دین که ما انسان ها این روز ها خیلی بت پرست شدیم . حتی طرفداری بیش از حد از هنرمندان هم گاهی به درجه بت پرستی می رسد . گاهی باید برای همین بت پرستی های مان هم یک حد و مرزی بگذاریم که شرمنده خداوند و دین اسلام نشویم . چگونه ممکن است که توحید که یکی از اصول و پایه های دین است توهم باشد ؟ همه ما به ۱۲ امام ارادت ویژه و خاصی داریم . اما این ارادت باعث نمی شود که اصول دین را زیر سوال ببریم چون میدانیم که این حرف ها فقط ما را در مقابل امام دوازدهم شرمنده می کند .
من معمولا دوست ندارم در مورد مسایل اعتقادی صحبت کنم چون به نظر من دین من یک مساله شخصی است . اما این بار حس کردم که به دین من توهین شده و ای کاش که کمی در بت پرستی هایمان و حرف هایی که میزنیم دقت بیشتری داشته باشیم تا بیشتر از این شرمنده ائمه معصومین نشویم .
درباره این سایت